Brabants Dagblad, donderdag 16 december 1999: Expositie in Artis met studenten van Tweede Fase Opleidingen Kunst is een feest of andersom Door Gerrit van den Hoven Na een lange labyrinth-achtige gang van blauw licht word je opeens geconfronteerd met de kunstenaar. Dat is schrikken. Ze blijft je aankijken, wat nerveus trekkend met haar mond. Het is Christel Derksen, student aan de tweede fase van de kunstacademie in Enschede, per video geprojecteerd op de achterwand. Haar ingreep in de expositeruimte van Artis in Den Bosch is rigoureus. De installatie 'Blue Room', bestaande uit de videoloop en het uit blauwe vuilniszakken opgetrokken gangenstelsel, beslaat een groot gedeelte van de ruimte. Wat Derksen in Artis maakte sluit ook nauw aan bij de bedoeling van de twee curatoren, Sandro Setalo en Sahron Schlebos. De studenten aan de (tweede fase ontberende) Bossche kunstacademie kregen de taak een tentoonstelling te maken met studenten uit de tweede fase-opleidingen. Ze gingen op zoek naar kunstenaars die op lokatie ruimtelijk konden werken en daarbij eens flink wilden uitpakken. Jan Adriaans uit Breda is ook zo'n uitpakker. Aan een rommelig achterafhoekje achter de installatie van Derksen waar Artis wat los materiaal laat slingeren, heeft Adriaans genoeg. Twee video-installaties draaien onder en boven elkaar. Eentje waarin Adriaanse een lichtje laat spelen in een kapotte stoel en daarboven een heimelijk gefilmd meisje op een kermis. Het rommelhok vergroot de wat mysterieuze, heimelijke sfeer van zijn video. Met behulp van een paar simpele gebroken spiegels weet hij bovendien de ruimte van Artis in zijn installaties te trekken.			Branie Minder indruk maken Jonas Ohlsson van het Sandberg-instituut in Amsterdam en Robin 't Haar uit Rotterdam. Ohlsson, een Zweed die volgens de curatoren binnengehaald is om het aandeel humor te vergroten, heeft sympatiek aandoende branie in zijn installatie aangebracht. Een halfvol glas waarin de drank verschaalt, peuken op de vloer en flessen bier op de grond. Bij de opening draait de Zweed plaatjes onder het motto 'kunst is feest' of andersom. Maar als het feestje voorbij is, is wat hij achterlaat niet direct kunst, maar eerder een rommeltje. 't Haar maakte een installatie die zich letterlijk achter de schermen afspeelt. In wat lijkt op een kleedkamer staan lege schoenen met de sokken er nog in. ingepakte bloemen en kleren in plastic hoezen suggereren een gebeurtenis die voorbij is of nog moet plaatsvinden. Maar 't Haar leunt wel erg op een goedbedoelde gedachte. Wat hij wil opwekken, blijft vaag. Serieuzer is het werk van Rijk van Kooij en Willeke van der Meer (beiden uit Groningen). Werk dat terecht dicht bij elkaar geplaatst is omdat het veel te doen heeft met beweging. Van Kooij maakte met behulp van een computerprogramma een camera die alleen beweging registreert. De gebouwen blijven donker, de buitenwereld van fietsers en auto's op de Boschdijk dringt binnen in een fascinerend hoekje vol bewegende lichtpuntjes op een zwart scherm. De camera van Van der Meer daarentegen negeert beweging. Van der Meer bouwde een speciale ton waarbij de binnenzijde van fotopapier werd voorzien. Door kleine gaatjes binnensijpelend licht zorgde voor een afdruk van de ruimte op het papier. Mooie vondsten. Vier prima, twee minder. Het had slechter gekund. Een compliment dus voor de twee debuterende curatoren die uit het enorme aanbod van tientallen studenten een goede keuze wisten te maken waarbij het niet om ego's draait, maar om ruimte. 'Het Hoogste Bod', t/m 16 januari in Artis, Boschveldweg 471 Den Bosch. Open do t/m zo 13-17 uur.
		back